VURULDUM
Zamanı ve zamansızlığı
Yaşadım gözlerinde
Gözleri ki
Virane şehirler gibi
Yoksun masum ve üzgün
Gözleri dalıp gidiyordu
Gözpınarları yaş dolu
Dokunsam ağlayacak gibi
Dokunmaya kıyamadım
Rüzgar da
Uçuşan saçlarını topladım
Başını getirip göğsüme yasladı
Narin bir çiçek gibiydi teni
Avuçlarımın içinde titrerken elleri
Kapıldım
Bakışlarındaki fırtınaya kapıldım
Kayboldum
Ruhunun delhizlerin de kayboldum
Ben bende değilim artık
Vurgun yedim
Vuruldum
ALİ EKBER ÇELİK
27.04.2009
7 Şubat 2010 19:44
Ne diyeyim Ali Bey...
Eşiniz hanımefendi çok şanslı.
Öyle böyle değil, harbi gönülden bir sesleniş bu.
Selam olsun seven yüreğinize.
7 Şubat 2010 21:12
Tebrik ederim sevgili ali ekber,böylesi güzel ve yürekten dökülen dizelerin karşısında kim yok diyebilirki.
Bir ömür mutluluklar dilerim.
Saygılar sevgiler
10 Şubat 2010 21:10
ALI, tudo bem? Não entendo sua língua, talvez entenda um pouco da poesia, então estou aqui para dizer que tua poesia é bela como tu! bj