Bam Telime




gönül biçare düşmüşse yola
bütün gençliğim olmuşsa heba
gönül bahçeme eksende veba
ölmeyen bu yüreğimi öldüremezsin
bahçe kapısını çekip gidersen
boyun devrilsin gönülümü kırarsan
birde rabbimden medet umarsan
medet uman dilin lal olsun kalsın
şansına karakaplı bir defter açılsın
ilk yaprakta senin ismin yazılsın
tuttuğun her iş başlamadan bozulsun
bozulan her işin altında kalasın
ne havaydın ne su ne toprak
ne nergisdin ne gül ne zambak
varken bir dünya çiçek sana yakışacak
sen olasın dalından düşen kuru yaprak
senin adına bir gömüt yaparlar
üzerine vefasızdı yazalar
iyilik defterini okumadan kaparlar
açık kalan defter sana yeter de artar...
ölmeyen bu bedeni öldüremesin
solmuşsa çiçek diriltemezsin
akan gözyaşını dindiremezsin
gözyaşlarında boğulup nefessiz kalasın
dokunma sairali’nin bam teline
kapılırsın rüzgarına seline
düşersen birde kalemine
kelimeler kifayetsiz kalır söyleyeceklerine...
olmayanı olduramazsın
dolmayanı dolduramazsın
durmayanı durduramazsın
hadi kalemi bırak sairalim benim...
ALİ EKBER ÇELİK
14.06.2012
 

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • Twitter
  • RSS

2 Response to "Bam Telime"

  1. Adsız Says:
    12 Temmuz 2012 09:47
    Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
  2. orhankaradogan says:
    19 Temmuz 2012 15:34

    Hayırdır Şairalim bu dizeler bam telinden de öte bir durum.
    İncinsekte incitmeyelim yine de, eden bulur er veya geç.
    Kalem kalbin aynasıdır, sakın bırakma, kalpsiz yaşanmaz çünkü.
    Yüce Rabbim Ramazan hürmetine hanene huzur ve bereket, bedenine sağlık ve sıhhat, yüreğine ve kalemine güç versin...